Η Φύση είναι γυναίκα

Ποίημα που μας έστειλε η Ιουλία Μανούση

Δένδρο, οι κλώνοι σου, τα φύλλα
Ίσκιος η αγάπη, τα φιλιά σου
Προστάτευε
Πετούμενα πουλιά – παιδιά
Κάθε φτερούγισμά τους
Το παραστράτημα συγχώρα
Δίνω αντάλλαγμα
Βούτα το δάχτυλο στο μέλι
Να στο βυζαίνουν οι βλαστοί
Να μεγαλώνουν κι άλλο
Στη χαρά τους, δεύτερη
Αλλά στη λύπη, πρώτη
Μάνα και κόρη εσύ
Φύση πλανεύτρα
Γυναίκα όμορφη
Σ’ αγάπησα, σε λάτρεψα
Κι αν πόνο σου ‘δωσα
Κάμε τον σκαλοπάτι
Να με θωρείς από ψηλά
Από ψηλά να με κοιτάζεις
Νάχω κι εγώ τον ίσκιο σου
Λίγο να ξαποσταίνω.

Ιουλία Μανούση